PPID
PPID, vroeger ook wel Cushing genoemd is een aandoening die
bij veel oudere paarden voorkomt. PPID is een afkorting van Pituitary Pars
Intermedia Dysfunction. Dit betekent het disfunctioneren van het middengedeelte
van de hypofyse plaats vind. De hypofyse gaat groeien en er ontstaat een
goedaardig gezwel. In de hypofyse vind de regeling en afstemming plaats van
hormonen en het zenuwstelsel. De hypofyse heeft daarmee een enorme invloed op heel
veel verschillende lichaamsfuncties en met name op het hormoonstelsel.
Symptomen:
De volgende symptomen kunnen voorkomen:
·
Vachtveranderingen: koperkleurig, lange
krullerige vacht en moeilijk door de verharing heen komen
·
Hangbuik
·
Verlies spiermassa
·
Insulineresistentie
·
Hoefbevangenheid
·
Vetbultjes boven de ogen
·
Toegenomen eetlust
·
Veel zweten
·
Veel drinken en plassen
·
Toenemend sloom, minder alert, in zich zelf gekeerd
·
Afname van de weerstand
Oorzaken natuurgeneeskundig gezien
Natuurgeneeskundig gezien zijn er een aantal factoren te
benoemen die PPID in de hand werken, namelijk:
·
Stress: door stress komt het hormoon cortisol
vrij en dit kan tot een grotere belasting van de hypofyse leiden. Stress
betekend niet altijd dat je een nerveus en angstig paard in de wei hebt staan.
Heel vaak zijn het de chronische stresssituaties, waarbij je eigenlijk niet
zoveel aan het paard ziet, die zorgen voor een grote belasting van het
paardenlichaam. Dit kan veroorzaakt worden door levensomstandigheden die niet
goed bij het wezen van het paard aansluiten. Bijvoorbeeld: te vroeg gespeend
zijn, weinig contact met soortgenoten, geen stabiele kudde om zich heen hebben,
veel op stal staan, conflicten met de ruiter, te weinig ruwvoer, te weinig
lichaamsbeweging, wedstijdstress, hoge eisen, te vroeg of te hardhandig
inrijden, zelfs het niet zogen en opvoeden van veulens door de merries kan een
oorzaak zijn. Ook op energetisch niveau kan er al vroeg in het leven een
onbalans ontstaan waardoor het eerste chakra zich niet goed ontwikkeld.
·
Niet goed passende voeding: paarden hebben van
oorsprong eigenlijk hele sobere voeding nodig. Grof, langstengelig hooi met
weinig energie past het beste bij hun natuurlijke behoeften. Krachtvoer, te energierijk
gras, portiegewijs voeren (2x per dag i.p.v. onbeperkt) halen het paard uit
balans. Hierdoor kan er insulineresistentie ontstaan. Het hormoonsysteem raakt
uit balans en de hypofyse raakt overbelast.
·
Vervuiling: het paard wordt tegenwoordig steeds
meer belast met chemische stoffen, zoals pesticiden in het ruwvoer,
vaccinaties, wormmiddelen, medicatie en milieuvervuiling. Chemische middelen
halen het hormonsysteem uit balans en daarmee raakt de hypofyse dus overbelast.
Regulier wordt vaak het middel Prascend voorgeschreven. Dit
heeft bij een aantal paarden een positief effect maar bij andere paarden
ontstaan er veel vervelende bijwerkingen of werkt het gewoon niet. Soms werkt
de combinatie Prascend samen met natuurlijke middelen het beste.
Praktijkvoorbeeld
Met behulp van natuurgeneeskunde kun je een hoop bijdragen
aan een klachtenvrij paard. PPID kan je niet genezen, de gevoeligheid blijft
altijd, maar je kan er wel voor zorgen dat de paarden zich weer veel beter gaan
voelen en dat klachten, zoals hoefbevangenheid voorkomen worden.
Ik wil jullie meenemen in het verhaal over het prachtige
paard Roos, die bij mij in de praktijk kwam met klachten die PPID deden
vermoeden.
Tijdens de anamnese kwam naar voren dat Roos in haar
veulentijd vroeg was gespeend omdat haar moeder overleden was. Ze kreeg nog een
tijdje flesvoeding. Daarna ontwikkelde ze zich tot een paard dat wat afgesloten
was. Ze leek niet tijd evenveel contact te hebben met haar soortgenootjes. Ze
mocht ook niet altijd bij het voer komen. Na verschillende verhuizingen kwam ze
bij een stal waar veel jonge paarden stonden. Hier leefde ze helemaal op. Ze
begon te moederen en wilde graag voor al die jongen paarden zorgen. Helaas kon
ze hier niet blijven. Uiteindelijk is ze bij een andere ruin komen te staan.
Hier kan ze het goed mee vinden. Ook hier heeft ze de functie van moeder paard
op zich genomen. Ze is lief en introvert.
Ze heeft veel verschillende voedingsomstandigheden gehad. Ze
heeft in het verleden zowel op te rijk gras gestaan als ook veel te weinig
ruwvoer gehad. Op dit moment gaat de eigenaar heel bewust om met voeding en is
ze in de gelegenheid haar paard sober te voeren. De laatste hoefbevangenheid
ontstond na een vaccinatie.
Dus je ziet hier al een aantal factoren die PPID veroorzaakt
kunnen hebben, namelijk: te vroeg gespeend, vaak verhuisd, niet voldoende de
natuurlijke instincten (moedergevoelens) kunnen volgen, niet passende en te
rijke voeding, vervuiling door chemische middelen en een zwak eerste chakra.
Symptomen
Ze had al een hele geschiedenis achter zich van
darmproblemen, scheef lopen, vastzitten in het lichaam, hoesten, stijve spieren,
overgewicht, koliek en hoefbevangenheid. De laatste hoefbevangenheid zat haar
eigenaar echt met het haar handen in het haar. Want dit was de zoveelste keer
en uit onderzoek bleek dat ze PPID had. Regulier werd er Pracend geadviseerd.
De eigenaar twijfelde want het leek er op dat Roos elke keer na het toedienen
van chemische middelen, zoals wormkuren of een vaccinatie slechter werd en hoefbevangenheid
kreeg. Ze schakelde dus Vitality4Animals in voor een natuurgeneeskundig
consult.
Behandeling
Natuurgeneeskundig zijn we begonnen met de symptomen van de
hoefbevangenheid te verminderen. Dit betekende de doorbloeding in de hoeven stimuleren,
de pijn af laten nemen. Dit hielp. Heel geleidelijk begon Roos weer beter te
lopen. Op het moment dat de hoefbevangenheid over was, zijn we ons op andere
zaken gaan richten. Ten eerst natuurlijk de voeding, zoveel mogelijk tot
onbeperkt, arm ruwvoer uit slowfeeders. Geen krachtvoer maar wel extra
mineralen en vitamines om het lichaam zoveel mogelijk te ondersteunen.
Vervolgens zijn we de darmfunctie, die behoorlijk ontregelt was, gaan
herstellen. Tegelijkertijd hebben we ook homeopathische middelen en
bachbloesems ingezet op de mentale kant van het probleem. Haar introverte gedrag
gaven mij toch een indicatie dat ook dit niet helemaal in balans was. Door een
dierentolkgesprek kwam ik er ook achter dat Roos een grote veulens wens had. Helaas
was een veulen in haar situatie niet mogelijk maar met middelen hebben we er
wel voor gezorgd dat ze hier iets makkelijker mee om kon leren gaan. Ook hebben
we met homeopathische middelen haar hele stofwisseling gestimuleerd. En tot
slot bleek het ook nodig om hier lever en nieren regelmatig te ondersteunen. 
We zijn nu een jaar verder en het gaat goed met Roos. Ja, ze
heeft nog steeds overgewicht maar in haar gedrag is veel opener en
zelfverzekerder. Haar vacht glans, ze komt mooi door de rui heen en haar mest
is prima. En nog belangrijker ze is niet meer hoefbevangen geraakt en heeft
geen nare symptomen als hoest en koliek meer gehad.
Het blijft zaak haar paard regelmatig natuurgeneeskundig te
laten checken en regelmatig weer middelen te geven om de balans te handhaven. Roos
komt vrolijk en alert over.
Reacties
Een reactie posten